Men leeft nog volgens tradities. Als men hier niet oppast, moet je hier bijna elke week naar een huwelijksfeest. Een huwelijksfeest pakt direct een heel weekend weg, want je zal bijna zeker moeten overnachten in het hotel of het restaurant waar het huwelijksfeest doorgaat. En als je zo 1 Slowaaks huwelijk gezien hebt, heb je ze werkelijk allemaal gezien. Altijd hetzelfde stramien. Koekjes en alcohol al bij de kerk. Foto’s bij de kerk. Een bord breken dat het paar moet opruimen en alle gasten moeten dat zo moeilijk mogelijk maken. Een of andere weinig smakelijke schnitzel op je bord. Veel alchohol. Om middernacht koolsoep. En ook nog een ritueel dat cepcenie heet. Een groepje in folkoreklederdracht komt zingen en de bruid wordt zogezegd ontvoerd. Wie met haar wil dansen betaalt geld en uiteindelijk komt de bruidegom haar bevrijden.

Dat vaste patroon herhaalt zich in veel zaken. Een Slowaak flipt als hij geen soep krijgt bij de lunch. Een Slowaak wil zuur brood dat zoals citroenen smaakt wat je er ook op gooit van beleg. Als het niet zuur is, dan vinden ze het zoet.

De overheersende job in Bratislava lijkt het regelen van facturen te zijn bij een of ander bedrijf. Dat doet bijna iedereen die ik hier tegenkom. Ze doen dat vrij lusteloos, maar nijverig. Ze veranderen geregeld van bedrijf om toch een beetje te routine te breken, maar het werk is altijd zo wat hetzelfde. Die bedrijven nemen mensen aan op basis van hun talenkennis, maar iemand die nauwelijks kan praten in eender welke taal kan het werk zelf ook wel doen.

Van zodra een Slowaak de kans heeft om Bratislava te verlaten en terug bij ma en pa te gaan in een of ander dorp dan doet die dat.

Bratislava is behoorlijk kalm in deze corona-tijd, want veel jonge werkende Slowaken hebben hun heil gezocht bij mama en papa thuis. Door home-officing kan dat makkelijk.

Bratislava is niet geliefd bij Slowaken. Tenzij ze hier echt geboren zijn of zich wilden bevrijden van het dorpsleven.

Heel belangrijk is het hebben van een auto en welk soort auto. Ik hoor regelmatig van vrouwen dat hun man of vriendje bijna over niks anders kan spreken dan over auto’s. Wie een affaire wil met getrouwde vrouwen heeft het onder andere daardoor heel simpel.

Als je een Slowaakse vent wil ontmoeten voor een babbel kan dat alleen als je bereid bent om flink veel bier te drinken. Waarom zou men anders afspreken?

Ik heb eens afgesproken met mannen hier zonder dat de alchohol vloeide, maar dat was met een Hongaar (wel geboren in Slowakije) en een Tsjech. Je moet mij niet geloven, maar die twee volkeren lijken me toch wat vlotter in de omgang dan de verlegen, nerveuze Slowaken.

Tot nu toe ben ik hier naast mijn vrouw en schoonzus al twee andere puur Slowaakse vrouwen tegenkomen met een aanstekelijk en gevat gevoel voor humor.

Slowaakse humor is onvoorstelbaar simpel. Slowaakse moppen wil je niet horen, trust me.

Zo wat een derde van de mensen die ik ontmoet zijn heel religieus in hun dagelijks leven. Dat wil bijvoorbeeld zeggen dat ze bidden voor de maaltijd. Gaan biechten. Of zichzelf haten omdat ze homo zijn en dat mag niet van het geloof, zelfs als de Paus himself zegt van wel. De Paus is nochtans de directe woordvoerder van God op aarde, maar in dat geval telt dat toch niet.

Die mensen beleven altijd een lijdende vorm van het geloof. Echt het geloof beLIJDEN. Daarom is het niet toevallig dat de mis saai is. De mis moet saai zijn, want als het geloof actief meemaken niet zeer doet, dan is het niet echt.

Je ziet hier mensen heel lang knielen op de koude, harde vloer. Als het maar wat zeer doet. Hoe vroeger in de ochtend men naar de mis gaat, hoe meer puntjes men kan winnen bij God heb ik ook de indruk.

Verder gaat dat geloof vooral over het ritualistische karakter. Men gaat hier nu werkelijk niet bij alles zich afvragen: wat zou Jezus doen in deze situatie? Want als men dan consequent is, moet men dan zijn leven radicaal anders gaan leven. Welke Christen volgt er nu het voorbeeld van Jezus? Daarin lijken Slowaken wat op Republikeinse gelovigen, maar zonder de openlijke arrogantie en zonder de gekke voorliefde voor wapens. Wel kan hun geloof sterk hun stemgedrag bepalen. En zelfs als men abortus wil toelaten, vindt men de vrouw die er voor kiest toch maar een dom kalf dat zich dan maar niet had moeten laten volsteken.

Televisie leeft hier zo niet. Terwijl ge in Vlaanderen regelmatig op mensen botst die leuteren over Vlaamse tv-programma’s en zogezegde Bekende Vlamingen (BV’s) lijkt men hier niet echt intensief naar de Slowaakse tv te kijken. Men spreekt hier wel ontzettend graag over Amerikaanse series die men via Netlifx en zo binnenhaalt.

Slowaken zijn geen ondernemers en zijn geestlijk volledig ingesteld op het werken voor een baas. De vraag die door hun hoofd loopt is: hoe kan ik 100 euro meer verdienen per maand? Niet: hoe kan ik een succesvol bedrijf opzetten?

Facebook is hier heel belangrijk. Ook voor politici. Twitter niet. Relatief mooie dames proberen te scoren op Instagram.

Men leest wel boeken zo af en toe. Vooral de vrouwen dan. Men leest zelden Slowaakse literatuur. Men moet al een echte lezer zijn hier om zich daar mee bezig te houden. Slowaakse romans zijn niet bijzonder. Er ontbreekt altijd een spannend plot. Men wil indruk maken met stijl en woordkeuze en vergeet daarbij een spannend boek te schrijven waarbij je niet in slaap valt.

Communisme is hier de grote zondebok. Als hier iets niet functioneert is het de schuld van de communisten die al 30 jaar weg zijn en allang rasechte kapitalisten zijn geworden.

Sommige families hebben hier serieus geleden onder het communisme, maar men is daar niet al te zeer mee bezig. In Belgie kan je denken dat de Tweede Wereldoorlog gisteren pas gedaan was als je ziet hoeveel aandacht dat nog altijd – TERECHT- krijgt, maar hier is men met het verleden niet bezig. Slowaken weten ook bijna niks over hun eigen gescheidenis. Men zegt hier gemakkelijk dat Slowaken altijd zijn uitgebuit en altijd zijn overheerst. Ik meen dat die conclusie geen steek houdt. Soms heb ik studenten die zeggen dat Slowaken altijd slaven zijn geweest. Van de Hongaren of van de Duitsers.

Het is waar dat de Duitsers hier lang een gegoede klasse vormde. Men heeft die na de tweede wereldoorlog verjaagd. Met wat de Duitsers als volk – natuurlijk niet altijd als individu – op hun kerfstok hadden, is dat niet verwonderlijk. Ik meen wel dat dat voor een serieuze intellectuele aderlating heeft gezorgd.

De opmerking waard: men is hier nogal vaak positiever over de Duitse soldaten die hier waren dan over de Sovjet-soldaten die daarna kwamen. De Duitse bezetter vond men beleefd en gedisciplineerd. De Russen vond men dieven. Men spreekt in deze context altijd van Russen terwijl het veel correcter is om te spreken van Sovjet-burgers. Er is wel degelijk een verschil.

Soms kom ik wel eens een hoogopgeleide Slowaak tegen die denkt dat Slowakije een deel was van de Sovjet-Unie. Klopt natuurlijk niet. Men werd hier gedomineerd doorde Sovjet-Unie, maar men was nooit een geografisch of zelfs politiek deel van de Sovjet-Unie.

Men is hier vrij veel met geld bezig. Een beetje zoals West-Vlamingen in Belgie, maar dan op tammere, gelatenere wijze. Slowaken plegen dan ook geen zelfmoord aan het tempo van West-Vlamingen.

Het ideale leven van een Slowaak is een kalm familieleven met kinderen, een huis in de bergen, elk jaar op reis naar Kroatie, regelmatig een blowjob als het een vent (dan moet hij zelf niks doen) is en een leuke auto. Misschien nog wat reizen. Niet om politiek iets te leren over andere landen, maar om iets nieuws te zien en om eens iets anders te eten.

Je zou kunnen denken dat sport kijken hier erg leeft. Dat is wel waar, maar Belgen leven bijvoorbeeld vaak veeeeel harder mee met de Rode Duviels dan de Slowaken met hun nationale ploeg. Zelfs niet als het om hockey gaat. Misschien omdat men sowieso verwacht te zullen verlizen. Of omdat Slowaken eigenlijk met bijna niks intens meeleven. Een Slowaak is rap content. Een Slowaak leeft eerder voor vermijding van problemen dan voor streven naar iets bijzonders. Wie toch iets bijzonders wil beleven, wordt snel verweten dat ze te veel eisen van het leven. Het gaat dan om dingen die een Nederlander perfect doenbaar en normaal zou vinden.

Borstvergrotingen zijn hier behoorlijk in, omdat Slowaken veel meer met het uiterlijke bezig zijn dan Belgen. Belgen zijn dat ook wel, maar toch niet zo intens als hier.

Als Slowaken een nationale identiteit hebben dan is het een soort anti-identiteit. Ze kennen hun gescheidenis en literatuur niet en ze weten dat zelf ook. Men is dus Slowaak als men weet dat men niks weet over Slowakije. Ik vind Europese geschiedenis een pak minder interessanter dan de Amerikaanse geschiedenis en lees niet echt graag over Slowaakse geschiedenis, maar meestal ken ik toch zo wat de belangrijkste gebeurtenissen hier. Slowaken meestal niet.

Dat is natuurlijk een veralgemening. Deze week botste ik op een 17-jarige jongen die serieuze boeken over de economie leest. Ik kom hier ook wel mensen tegen die bijvoorbeeld veel weten over bitcoin. De mannen hebben vaak wel zo een of andere niche waar ze zich wel wat in vast bijten. Deels omdat er toch geld moet worden verdient. Want zonder stabiel inkomen, kan je het hier bij de vrouwen echt wel vergeten. Dat ligt niet puur aan de vrouwen, dat ligt ook aan het feit dat een Slowaak zonder geld het zelfs niet gaat proberen bij een vrouw. Compleet berooide jongens die hier aankomen uit Latijns-Amerika bewijzen dat Slowaakse vrouwen WEL te vinden zijn voor seks met paupers. Maar dan moeten ze wel de juiste flair hebben. Slowaakse mannen hebben geen verleidende flair. Dat is eigenlijk echt opvallend. Als vrouwen hier complimenten krijgen dan is het van andere vrouwen. In het begin kan het lijken alsof ze hier allemaal lesbisch zijn. Al snel blijkt dat die complimenten vaak niet gemeend zijn.

Misschien moet ik ooit maar eens gaan kijken in een warmbloediger land, want al dat formele, nogal kille gedoe past eigenlijk niet zo goed bij mij. Moest ik niet getrouwd zijn, zou ik hier wel van de vrouwenjacht een soort obsessie maken, want die koud ogende, pornoachtig geklede, affectief en seksueel compleet verwaarloosde vrouwen zijn – zeker als men hier nog niet lang woont – wel erg aantrekkelijk. Al gaat het ook een keer echt vervelen. In bed zijn ze nou niet bepaald zo vurig als een latina.

Het is hier allemaal een beetje droog. En ook wel cocoonerig. Men leeft heel erg in de schoot van de familie. Hoewel families niet echt actief hun kinderen dingen gaan opleggen of verbieden. De porno hier gaat vaak over incesteuze thema’s. Seks met de stiefzus of stiefmoeder of schoonzus of zo. Misschien ontmoeten mannen hier andere vrouwen bijna alleen in familale sfeer en bepaalt dat hun fantasie.

Wie de rust zoekt van een fijne geestelijke inrichting kan eigenlijk beter naar Slowakije komen. Op die manier is het niet zo heel vreemd dat ik hier ben. Ik kon wel wat rust en afzondering gebruiken. Ik werk mij dan wel onnozel, toch heerst hier bovenal rust, herhaling, traditie, voorspelbaarheid, formaliteit. En veel volwassen mensen hier hebben een voor mij moeilijk te begrijpen levensvreugde die ondanks dat ik het niet snap wel mooi is om te zien. Het is een soort levensvreugde die zelfs Belgische kinderen al verloren hebben tegen dat ze tien jaar zijn.

Vooral Slowaakse vrouwen hebben een vrolijke spirit. Die krijg je in het openbare leven wel niet echt te zien. Kelnerinnen, winkeldames en zo zijn bloedserieus. Het is een soort dolheid om de kleine dingen des levens. Je wordt hier bijvoorbeeld niet weggelchen als je een vrouw een vreselijk slecht gedicht schrijft.

Verder draait alles hier om kinderen. Op een manier dat men die kinderen weliswaar zeer neurotisch en weinig creatief maakt, maar wel niet ongelukkig.

Wat ik verder zelf nog apprecieer aan Slowakije is dat ik me in Belgie altijd een complete alien heb gevoeld. Hier is het normaal dat ik een alien ben. Dus ik ben dan wel vreemd hier, maar het is normaal dat ik hier vreemd ben, dus mensen laten mij met rust in mijn vreemdzijn.

Wat is ik soms mis, is de heel harde, vreselijk cynische humor die sommige mensen in het westen hebben.

Een Slowaak is uiteindelijk gewoon content en neemt de wereld buiten zijn eigen vier muren niet al te serieus en heeft dus ook geen nood aan die uitlaatklep.