Ik heb rare werkuren, dus als ik aankom met Baranidlo Brunko ben ik daar de enige man. Al de anderen zijn vrouwen. Geen probleem, want mijn haar is toch mooier.

Baranidlo betekent overigens ‘stormram’ in het Slowaaks. Het taaltje van de lokale aboriginals. Hij heeft nogal veel energie.

Ik vind het niet erg om met Bruno buiten te komen al ben ik geen fan van buiten komen, want buiten loopt het vol mensen, die creaturen die mekaar graag den duvel aandoen, en dat in situaties waar ik geen controle over heb. Ik heb mensen graag, maar dan als ik de situatie nagenoeg compleet beheers. Als hun therapeut of zo. Leraar. Advocaat ware ook nog zoiets, maar ik ben slordig met papierwerk om het zacht uit te drukken.

Waar ik ook moet voor opletten is mijn bouwvakkersreet. Er heeft al eens een maminka een foto genomen van mijn bloot gat in de zandbak. Die snode paparazzi die haar targets niet weet te kiezen heeft die foto dan aan Zuzi gestuurd. En ik heb zero fierheid betreffende mijn derrière. Dus ik deed het niet met opzet, omdat ik de zandbak wilde veranderen in een bastion voor Freikörperkultur, maar omdat moderne jeansbroeken geweldig afzakken en Bruno wil dat ik naast hem hurk terwijl hij zonder duidelijk constructieplan zand rondgooit. Een beetje zoals de papa in het leven staat, maar dan in Brunko’s geval op zorgeloze wijze, altijd met de glimlach.

Alarmerend is de genetisch ingebakken vrijgevigheid. Brunko Baranidlo is altijd het enige kind dat constant naar iedereen toeloopt om iets te geven. Maakt niet uit wat als hij maar kan geven.

Dat maakt me serieus bang dat hij zo een goedhartige loser gaat worden als zijn ouders. Ik meen dat heel serieus. Er is nog hoop dat met genoeg stabiliteit en liefde hij zichzelf later niet gaat verachten om zijn eigen goedheid.

Wreed vervelend voor mij vandaag was dat hij een random oudere vrouw vond die hij begon te commanderen. Ze moest voortdurend een gieter vullen met zand. De vrouw was daar zelf met haar kleindochter. In Slowakije zijn (klein)dochters tweederangsburgers, dus ze gaf hem meteen veel meer aandacht dan aan haar eigen kleindochter. Plots werden de vele rondslingerende stukken speelgoed ook voorzien van het label ‘alleen voor jongens’ en het meisje moest van oma al snel Brunko dienen en alles geven.

Ik heb gedaan alsof ik niet uit een feministisch land kom en heb gewoon laten begaan.

Die Slowaakse meisjes groeien dan later op tot brutale, koppige, dominante, veeleisende poppemiekes die nogal wat mannen compleet de ziel fileren. Dus Brunko kan dan nu maar genieten van de Slowaakse trend om mannelijke kindjes te verwennen en vrouwelijke kindjes te kritiseren. Echt waar, ik merk dat altijd weer. Slowaakse vrouwen hebben een engelengeduld met hun zonen en zijn redelijk cranky tegenover hun dochters.

Al bij al verloopt het wel goed. Soms duwt Brunko een grote vuilkar (van plastic, hein) rond en gaat dan ver weg van de andere kindjes en maminka’s en dan vloeit er meteen een serene kalmte over mij. Oef, ik moet geen woord uitwisselen met die maminka’s wier gedachten en gesprekken niet nog meer kunnen verschillen van de mijne en Brunko Baranidlo kan niet in zijn onstuimigheid een leeftijdsgenoot verkleden tot piraat. Dat wil zeggen: een oog uitsteken met een scherp zandvormpje van een zeester of zoiets.

Bij incidentjes hebt ge als ouders twee smaken:

– de smaak van vlammense verontwaardiging als een ander kind uw kind van een schommel stampt

– de oververhitte schaamte als uw kind een ander kind vertrampelt op het platform boven de glijbaan

We zijn op een plek waar bijna geen auto’s komen. Dat is goed, want auto’s zijn voor mij alleen maar DEBIELE voorwerpen die mijn kind kunnen doden. Ik ben buiten geen seconde gerust. Binnen is dat anders. Binnen ben ik soms een minuut quasi zeker dat hem niks fataals kan overkomen.

Ik denk dat ik zo een helikopterouder ben waar ge veel van hoort, maar voorlopig zonder helikopter. Mijn kop draaide vroeger ook al zot. Nu met wat afleiding. Snot op mijn schouder bijvoorbeeld en het – serieus – hartverwarmende gevoel van: kijk, van hem vind ik dat nu eens niet erg dat hij basically zijn neus snuit in mijn T-shirt waarin ik straks voor de klas sta. Van wie zou je dat anders aanvaarden? Zelfs bij Penelope Cruz zou ik toch een beetje weerzin voelen als ze haar snotvalling tempert op mijn kleren.

Wat kan ik nog meer zeggen over zo een heerlijk avontuurlijk uitje naar het speelplein?

Dit is een ex-communistisch land dus het ligt hier vol speelpleinen. De iets oudere doen wat denken aan de binnenkoer van overbevolkte gevangenissen, maar de nieuwste zijn eigenlijk echt modern. En Slowaakse ouders dumpen hun speelgoed gewoon permanent in de zandbak dus ge moet nooit iets meeslepen.

Als Zuzi niet meegaat, draag ik Brunko de hele weg in mijn armen, want onder andere dankzij Belgische flutgazetten zijn auto’s in mijn ogen alleen maar Mongoolse krijgers die mijn kind gaan platrijden, maar dan nog veel lelijker. Auto’s… Spuuglelijke dozen op wielen die heel het buitenleven om zeep hebben gemaakt. Er is inderdaad iets mis met een cultuur waarin mensen per auto naar de fitness gaan. Dat is een quote van iemand, maar ben vergeten van wie.

Dan gaan we naar huis. Mezelf verbazend over waar ik me allemaal aan erger dat niemand anders schijnt te deren. Ik ben een moeilijk mens vooral voor mezelf.

Brunko wil echter niet naar huis, dus mijn vorm van fitness is hem gelijk Osmaanse cavalerie meesleuren alsof hij een Servisch kind is dat ingelijfd wordt bij de Janitsaren.

Sorry, ik gebruik onder andere geschiedkundige weetjes om mij af te leiden van het feit dat ik nauwelijks pas in deze wereld en dagelijks zenuwslopende inspanningen moet doen om soortement normaal over te komen.

Ik bedoel, terwijl ik heel vriendelijk ben tegen de kassierster heb ik eigenlijk net op dat moment visioenen van hoe ik echte klootzakken die kinderen iets hebben aangedaan op de meest schurftige wijze doodfortel. Ge kunt dat abnormale gedachten vinden, maar bij mij blijft het bij gedachten. Bij echte klootzakken niet.

Het voordeel van geen lezers hebben, is dat je echt de waarheid kunt schrijven.